Er was eens …

een jongetje, mijn buurjongetje. En hij heette Pim.

Vanuit zijn kamertje kijkt hij vaak onze tuin in of hij kijkt vanuit zijn eigen tuin, door de kiertjes in de schutting heen.

Mama het lijkt de kinderboerderij wel.

'Mama het lijkt de kinderboerderij wel', zei hij eens. Zijn achtertuin bestaat uit stenen, onze tuin is meer een 'oerwoud maar dat vindt hij toch wel erg interessant. Hij komt soms even spelen en ontdekt dan van alles tussen het groen en komt dan de kippen tegen. Zijn handen en kleren worden vies, maar dat maakt hem niet uit.

Heerlijk om dat zo te zien. Een kind dat ontdekt dat de kippen wormen erg lekker vinden en mee helpt zoeken! Een kind dat zich even één voelt met de natuur.

Een kind dat zich verwondert over de eitjes die soms in het hok liggen. 'Kan je ze eten?' Een vraag die meer dan eens gesteld wordt. Een vraag die gesteld wordt door kinderen en ouders! Ja, natuurlijk kan je de eitjes eten. Ze zijn heerlijk.

De ballon

Op een dag speelde Pimmetje met een ballon in zijn eigen tuin. De ballon liep leeg en verdween onze tuin in, maar hij had niet in de gaten dat ik er ook was.

Stilletjes en onopvallend gooide ik de ballon terug over de schutting. Precies op dat moment vloog een duif weg.

Dank je wel vogel!

De woorden van Pimmetje daarna: 'Dank je wel vogel.' 

Een cadeautje deze woorden. Een gebeurtenis om nooit te vergeten.

Stilletjes verdween ik weer om van dit moment te genieten en om Pimmetje één te laten zijn in zijn moment met de vogel en de ballon.

Een Magisch Moment.

Een moment van dankbaarheid 🙏🏻

#dankbaarheid #magisch #magicmoment