Op een regenachtige koude donderdagmiddag in maart even snel naar de supermarkt. Ik was niet van plan om verder iets te doen, dus ‘onopgemaakt’ in lange winterjas naar buiten. Met muts op en paraplu in de hand op de fiets naar het winkelcentrum. Het werd een wake-up call.

Mag ik u wat vragen?

Doelgericht en dromend in mezelf wordt ik aangesproken door een dame met camera in haar hand. Of ze iets mocht vragen namens de lokale krant. Mijn gedachte, en waarschijnlijk ook houding, was afwijzend. De vele verhaaltjes uit die krant met vragen aan toevallige voorbijgangers. Geen behoefte aan. Maar ze legt uit dat ze iets wil vragen over armoede… En dat onderwerp gaat mij aan het hart. Toonbaar of niet, dat is dan allemaal niet meer belangrijk. Het belangrijkste is om een verhaal, een ervaring, te laten horen over het onderwerp ‘armoede in Nederland’.

Een kort filmpje

Een video, niet echt mijn ding. Maar iets kunnen zeggen over armoede, dat is zo belangrijk dat ik alle schroom en twijfel van me afschud. We raken in gesprek zonder dat de camera draait. Ik laat weten dat ik eigenlijk ontzettend boos ben. Boos over hoe er met mens en planeet wordt omgegaan. Maar, die boosheid is niet wat ik wil uitstralen. Dus na een kort gesprek wordt de video gestart en beantwoord ik een aantal vragen. Verschillende vragen komen voorbij en met passie ga ik daar op in. Ik heb er een redelijk gevoel over. Totdat…

Schrikken

Wanneer ik een dag later de video te zien krijg, dan schrik ik enorm van mijn uitstraling. De boosheid die ik uitstraal… Heel veel boosheid. En dat terwijl ik vooraf had gezegd dat ik dat niet wilde. Ik schrik van mezelf, dit is niet wat ik wil laten zien. Ik wil werken aan een gezonde en eerlijke samenleving. Maar vanuit een positieve energie.

Verlies en armoede

De afgelopen weken heb ik diverse keren tegen verschillende mensen gezegd, dat de manier waarop instituten als (lokale) overheden en woningbouw corporaties werken, dodelijk is voor mensen. En dat bedoel ik dan ook letterlijk. De energie zuigende werking die daar van uit gaat is zo destructief, dat mensen in een neerwaartse spiraal terechtkomen. Daar zijn inmiddels vele voorbeelden van bekend. Zie er maar eens uit te komen… Dat verlies omzetten in winst gaat niet vanzelf, maar het kan wel.

Transformatie

De winst van de ‘ongewenste’ video is dat ik mezelf zag op een bepaalde manier. Een uitstraling die ik niet meer wil zien, zoveel boosheid en daaronder ook zoveel verdriet. Dit wil ik mezelf niet langer aandoen. De buitenwereld verandert niet vanzelf, de binnenwereld ook niet, maar dat is de wereld waar ik invloed op heb. En daar heb ik dus nog een stap te zetten!

Bij één van de laatste vragen in het gesprek liet ik weten dat ik me niet arm voel, ondanks de vele tegenslagen en de weinige financiële middelen. Ik voel me daarentegen rijk, rijk omdat ik een dak boven mijn hoofd heb, rijk vanwege de vele mooie mensen om me heen, rijk vanwege de mogelijkheden die ik heb. 

De Alice uit de video heeft een jas uitgetrokken en die jas trekt ze niet meer aan. Het is genoeg geweest. Ik wil me niet meer laten meenemen in de neerwaartse spiraal van onze maatschappij. Een spiraal die destructief is, niet alleen voor mezelf, maar ook voor mijn omgeving, en voor de wereld. Het is dodelijk, dodelijk in meerdere dimensies, voor mensen in de eerste plaats. En daarmee dus dodelijk voor al het leven op aarde, dodelijk voor creativiteit, voor vernieuwing, voor gezonde groei. Ik kies er nu voor om mezelf niet meer te laten meeslepen in deze valkuilen. Om me niet meer te richten op deze negativiteit, maar de focus te gaan richten op dat wat ik wèl wil.

Rijkdom

Dus rijkdom creëren en delen door me te richten op mijn creativiteit, op de dingen waar ik blij van word. Dat is de hoofdzaak, dat is mijn pad. Genieten van het leven, voelen dat ik leef en dat dat van waarde is. Anderen inspireren en daarmee mezelf ook een groot cadeau schenken.

Een inzicht dat bij me binnenkwam, het lijkt zo simpel en zo bekend, maar het voelt zo anders. De enige manier om dingen te veranderen is door het anders te doen. Niet door te strijden, maar door een voorbeeld te zijn van hoe het ook kan, hoe het anders kan. Daarmee ga ik niet alle conflicten uit de weg, maar de manier van omgaan met die conflicten is volledig anders. Het zuigt niet meer, want het grijpt me niet meer. De energie is eruit gehaald omdat ik het geen energie meer geef.

Dankbaar

Zo geeft een video van mezelf die ik liever niet had gezien mij een belangrijke boodschap: ‘Stop. Het is genoeg geweest. Je mag genieten van het leven.’ En dat is wat ik ga doen. Vertrouwen hebben dat het goed is en genieten van de vele mooie mensen om me heen. 
En mijn missie ten volste leven: Het creëren van de Hemel op Aarde.

🌳🌍🌳

Wil je meer weten over mijn activiteiten, voel je vrij voor het maken van een afspraak!